Sandboading en klein vyf

14 July 2010 - Sandboarding
Driving down the Kalahari High Way between Swakopmunt and Walvisbaai, we scan the dunes for a nice place to try out our newly acquired card board racing machines. We climb up a big dune, Kara and Kruger racing ahead with me suffering behind with the two sand boards. At the top the two slide down the 50 meter descend at an alarming speed, crashing and rolling into the sand at the bottom. Generally I consider myself an adventurous dad, but have to confess that I panicked and ran after them at the first attempt. Nobody was injured, accept for a few bruises when I fell at the bottom of the dune, and kids had a wonderful time.

15 Julie 2010 - “Small Five”
Vanoggend 8h00 kom roep een van die werkers van Alta Brucken kampterein in Swakopmunt vir my, Kara en Kruger want Jannie van Living Desert Adventures het ons kom haal. Marietjie is siek en gaan die dokter vandag besoek. Die drie van ons gaan die “small five” in die woestyn soek. Tussen die duine ry ons met Land Rovers met groot wielle om op die sand te bly. Gou gou stop ons gits, Tommy die ex-natuurbewaarder, om die eerste spotting uit te wys. ‘n Kopstaan besie, wat op sy kop staan sodat oggend dou na sy mond kan afloop. In ‘n Plek wat maksimum 20mm reen per jaar, gewoonlik op een slag kry, is sulke truuks belangrik.
Kruger is intens betrokke by elke spotting, maar Kara het hou ‘n maatjie gemaak - “Micheal” Isrealiese dogtertjie wat in Nigerie bly. (Telefoon nommers word uitgeruil en beloftes om forever vriende te bly.) Haar pa vertel my dat Nigerie die “stinking arm pit” van Afrika is, en hulle is bly om te sien daar’s plekke soos Namibie. Daar is ook ‘n ikoniese ozzie student wat ‘n jaar lank travel en ‘n paar moeilike duitsers wat kla as Tommy te veel engels praat.
Volgende diertjie is ‘n sand duikende akkedis, die Ferrari van die woestyn. Daarna kry on die pragtig gekleurde Palmano gecko. Ook die “white lady” of “cartwheel” spinnekop wat in in netjiese tonneltjie in die duine leef.Laastens sien ons die Namakwa verkleurmannetjie wat als verorber wat ons voor hom neersit, en ongelooflik verkleur sodra hy in die son kom. Ek en die kinders geniet dit vreeslik saam en daar is tot genoeg tyd vir sandboarding teen ‘n styl duin af. Teen twee uur begin die kids kla dat hulle nou hoger is en die Milo ontbyd is nie meer in die maag nie! Tyd om “huis” toe te gaan.

16 Julie 2010 – Maanlandskap kamp
Vandag het ons deur die Maanlandskap getoer in die Naukluft park en in die wildernis gekamp. Trok het eerste keer werklik off road gery en goed gewerk – behalwe vir ‘n water tenk wat losgegaan het!!! Ek, Mariet en die kids het sononder teen ‘n bult opgeklim en oor ‘n plein gekyk hoe die ons ondergaan. Dit was ‘n ongelooflike ondervinding en die stilte die aand om die kampvuur het my vir die eerste maal laat voel ek’s uit die warboel van my besige lewe.K&K het hul ketties uitprobeer en al wat ‘n staal drom het die prys betaal. Ons het gesit en dink aan twee spesiaale tjomme – Marinda wat die lekker kampvuur komberse idée vir ons gegee het, en George wat al die ekstra pakplek in die trok ingeskroef het! Die plek is baie spesiaal vir my en Mariet.